به گزارش پایگاه خبری کرج امروز، جمعیت جهان، به ویژه در مناطق شهری رو به افزایش است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، تا سال ۲۰۵۰ ، شصت‌ونه درصد جمعیت جهان (۳/۶ میلیارد نفر) در مناطق شهری زندگی خواهند کرد. به منظور کنترل این رشد، شهرها باید طراحی مدوّنی در خصوص سازه‌ها و زیرساخت‌های محکم برای تاب‌آوردن این جمعیت به وجود آورند.

1- مدیریت ترافیک

شهرهای بزرگ از اینترنت اشیاء به منظور رفع معضل ترافیک‌های سنگین (gridlock) استفاده می‌کنند. برای مثال، نیویورک طرح آزمایشی را اجرا کرده است که طی آن حس‌گرهایی در ۲۳ تقاطع مهم شهر نصب می‌شوند. این حس‌گرها تعداد خودروهایی که پشت چراغ منتظرند را می‌شمارد. سیستمی در مرکز ترافیک شهر این داده‌ها را به صورت فوری تحلیل کرده و بر اساس آن به مهندسین ترافیک راه حل‌هایی در خصوص تنظیمات چراغ راهنمایی می‌دهد. شهر واشنگتن نیز سعی کرده که هنگام رفتن برق، توان مورد نیاز چراغ‌های راهنمایی را از طریق کابل‌های اترنت رفع کند.

2- خدمات هوشمند

روز به روز مردم از وسایل الکترونیکی هوشمند استفاده می‌کنند و اینترنت اشیاء می‌تواند به آنها کمک شایانی در خصوص مدیریت انرژی کند. شبکه هوشمند (smart grid) کل زیرساخت‌ها را کنترل کرده و به هر شخص بر اساس میزان مصرف حال حاضرش توان الکتریسیته می‌دهد. برخی از برنامه‌ها به صورت خودکار مناطق آسیب‌دیده را یافته و ماموران خدمات را به آنجا گسیل می‌کنند. با ترموستات‌های هوشمند (مانند محصولات شرکت نِست)، مصرف‌کنندگان نسبت به الگوی مصرف خود آگاه‌تر خواهند شد و راه حل‌هایی در خصوص شیوه‌های جدید کنترل گاز طبیعی و الکتریسیته  پیدا خواهند کرد.

3- پیاده روهایی با قدرت تولید الکتریسیته

حتی با وجود شبکه هوشمند ، تقاضا برای الکتریسیته به شدت روبه‌فزونی‌ست و شهرها باید به دنبال منابع جدید به منظور حل این مشکل باشند. انرژی خورشیدی و بادی می‌توانند جایگزین خوبی باشند. انرژی حاصل از راه رفتن چطور است؟ شرکت‌هایی مانند Pavegen در حال ساخت پیاده‌روهایی هستند که انرژی جنبشی حاصل از قدم زدن را تبدیل به الکتریسیته مورد نیاز چراغ‌های خیابان، علائم و حتی روشنایی ساختمان‌ها می‌کند. خیلی دور از واقعیت نیست که بتوان در آینده‌ای نزدیک میزان تولید دی‌اکسیدکربن برخاسته از چهارراه‌ها و ترمینال‌های حمل‌ونقل را نیزکاهش داد. شهرها در تلاش برای اسکان دادن مهاجران، نیازمند ساخت آسمان‌خراش‌ها، جاده‌ها، مترو، پل و دیگر زیرساخت‌ها هستند. مهندسان و طراحان شهری باید عوامل مختلفی را در این تغییرات در نظر بگیرند مانند تحولات بصری، افزایش میزان مصرف انرژی، تنظیم خطوط هوایی و میزان تاثیرات حوادث طبیعی ممکن.

4- مدل‌های سه‌بعدی

در گذشته، طراحان بر اساس گزارشات سنتی دو بعدی عمل می‌کردند. اما امروزه، با پیشرفت در مدل سه بعدی، طراحان می‌توانند نقشه‌های مختلفی را قبل از اجرا و بدون صرف هزینه آزمایش کنند. مدل‌های سه بعدی کم‌تر خطا دارند و زمان کمی هم نیاز دارند.

5- مشارکت آنلاین شهروندی

دیوارنویسی‌های نامناسب، پیاده‌روهای خطرناک، شیرهای آتش‌نشانی معیوب، زمان‌بندی نامناسب چراغ‌های راهنمایی. اینها از معدود مشکلات شهری هستند که نیازمند اقدام فوری می‌باشند و شهرداری‌ها نیاز دارند که شهروندان چشم‌ها و گوششان باشند. بسیاری از ساکنین حوصله و وقت بوروکراسی اداری را ندارند. امروزه، اپلیکیش جدیدی طراحی شده که شهروندان از طریق تلفن هوشمندشان بتواند مشکلات را گزارش کنند. این اپلیکیشن به گونه‌ای طراحی شده که کاربران بتوانند عکس بگیرند و حتی موقعیت جغرافیایی محل را ارسال کنند.