بهشت

گلدانی از شمعدانی و سبزه و ظرف شیرینی، مادری که از جگرگوشه اش تنها سنگ قبری باقی مانده تا با نوازش های مادرانه اش گرد و غباری که همچون بغضی فروخفته راه گلویش را بسته، پاک کند.

کرج امروز: دختری که هنوز عطر تن پدر را از لابه لای شب بوهای کنار مزارش حس می کند و رویش گل های کنار منزلگاه ابدی او شوق نوروز را در دلش زنده می کند.

همسری که درد و دل هایش را با شستشوی قطعه سنگی سرد زمزمه می کند...

همه آمده اند با سبزه و گل...تا پنج شنبه آخر سال خود را به رسم هر ساله با عزیزان شان خلوت کنند و سبک بارتر به استقبال بهار بروند...

یادشان بخیر... یاد همه آنهایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آنهایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آنهایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم.

در سالی که گذشت بسیاری از خانواده ها داغدار عزیزان شان شدند و ویروس منحوس کرونا رخت عزا بر تن شان کرد...

روزهای سختی که همه ما از سرگذراندیم...روزهایی که تلخی هایش بیشتر از شیرینی هایش بود اما بذر امید را از دل های ما پاک نکرد و ما امیدواریم، امیدوار به لطف پروردگاری که می فرماید: "همانا پس از هر سختی آسایش است...."

حالا که به برگ های واپسین تقویم رسیده ایم یادمان باشد اینجا، این تکه از خاک سرد، جایگاه ابدی همه ماست و در آستانه نوروزی که نمی دانیم چند بهار را در کارنامه زندگی مان ثبت خواهد کرد فراموش نکنیم تنها مهربانی می ماند و بس...

مسافران منزلگاه ابدی را با ذکر فاتحه ای یاد کنیم...

روح همه درگذشتگان و اسیران خاک شاد...

سیده آرزو اجاق

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 9 =